De derde generatie Van der Werff: Jouke aan het roer

In dit artikel deelt Jouke zijn hoogte- en dieptepunten als ex-eigenaar van het bedrijf

REDUZUM | De verhalen van zijn pake (opa) vond Jouke altijd interessant om naar te luisteren. Joukes’ pake, tevens Jouke genaamd, startte in 1916 met een melkrit met paard en wagen vanuit Wijtgaard naar Wirdum. De melkrit nam hij over en daarmee zette hij de basis voor zijn bedrijf: Van der Werff. “Pake heeft het dus eigenlijk vanuit het niets opgepakt, erg vooruitstrevend voor die tijd!” Net als zijn pake is ook Jouke in hart en nieren vervoerder. Hij twijfelde er geen seconde aan om het bedrijf over te nemen van zijn vader.

Jouke groeit net zoals zijn pake en vader op in een groot gezin. Hij heeft zeven zussen en twee broers. Van dit tiental was hij de enige die er belang bij had om het familiebedrijf over te nemen van vader Theo. Zijn broer Douwe stortte zich op de muziekwereld en broer Theo, die wel interesse had in het transport, had maar één gedachte: “ik moet en zal rijden.”

Van vennootschap onder firma tot BV.

Jouke: “Wij woonden in Wijtgaard aan de Overijsselse straatweg. Dag en nacht reed daar veel vrachtverkeer langs. Ik kende iedere auto en ieder geluid. Thuis hadden we natuurlijk zelf ook vrachtwagens staan. Ik heb nooit over iets anders nagedacht dan het bedrijf overnemen. De vrachtwagenwereld kende ik en vond ik toen al prachtig!”

Natuurlijk nam Jouke niet per direct het bedrijf over van vader Theo. Hij deed er vanaf zijn achttiende levensjaar eerst dienst als chauffeur. “Dat was een mooie tijd. Eigenlijk was dat natuurlijk het mooiste wat er was! Ik heb trouwens niet gewacht met rijden tot mijn achttiende. Ik was een jaar of twaalf toen ik vanuit Reduzum met een Dodge truck met aanhanger naar Wijtgaard vertrok. Prachtige tijden.”

Jouke reed op de auto en het bedrijf bleef groeien. Toen het bedrijf in 1970 een stuk of tien auto’s had, vroeg vader Theo aan Jouke of hij thuis kon komen om op het kantoor te komen werken. Jouke had inmiddels vier jaar gereden en een leeftijd van tweeëntwintig bereikt. Theo ging zelf richting pensioenleeftijd en gaf aan dat het werk op kantoor te veel werd voor één persoon. In 1970 startten vader en zoon een vennootschap onder firma. Vijf jaar na het opstarten van de VOF ging vader Theo op vijfenzestigjarige leeftijd met pensioen. Vanaf dat moment runde Jouke het bedrijf.

Keuzestress: Wijtgaard of toch Reduzum

Tijdens het moment van overname zat het bedrijf gevestigd in Wijtgaard. Een mooie plek: iedereen had begrip voor de geluiden en de rook die de wagens produceerden. Niemand klaagde erover. De chauffeurs woonden immers ook allemaal in en rondom het dorp.

In Wijtgaard had het bedrijf beschikking over circa 2000 vierkante meter grond. Op een gegeven moment werd dit te klein. Joukes’ vader Theo woonde in Reduzum, waar de voormalige zuivelfabriek werd aangekocht en waar op dat moment een klein deel van de opslag van het bedrijf geregeld werd. Toen Jouke het bedrijf overnam, deed Theo hem een voorstel: je mag het bedrijf verder voortzetten in Reduzum, het is aan jou om te kiezen. De locatie in Reduzum bestond uit circa 8000 vierkante meter en bood daarmee vier keer zoveel ruimte als Wijtgaard. De weg bij Reduzum zou worden gerenoveerd en als gevolg daarvan konden Jouke zijn auto’s binnen 900 meter al op de tweebaansweg zitten: rechtsaf naar Heerenveen en linksaf naar Leeuwarden. Kortom Reduzum vormde zo op het eerste oog een prachtige, centrale plek in de provincie. Daarmee was de keuze gemaakt.

Slimme, persoonlijke acquisitie

Op een gegeven moment, nog voordat Jouke volledig eigenaar werd, kwam ook buurman Jan Jorna werken bij het bedrijf. Vanaf dat punt spendeerden Jan en Jouke hun tijd samen op het kantoor. Het contact met Jan verliep volledig automatisch, het moest zo zijn. Jouke: “Jan kwam uit school fietsen met een bungelende aktetas onder zijn snelbinders en even later kwam hij met een stuk brood in zijn mond aanzetten op het kantoor.”  

Tot de komst van Jan kon Jouke geen moment van de telefoon, uiteraard destijds een vaste lijn, wijken. Nu de mannen samen op het kantoor zaten had Jouke de tijd om aan acquisitie te doen. En dit pakte hij slim aan. Hij reed geregeld een dagje het land in en keek hierbij specifiek naar de plekken waar de trailers van Van der Werff leeg raakten. Vervolgens zocht hij in die streek naar retourvrachten. Van der Werff is tot op de dag van vandaag erg sterk in het organiseren van retourlading. Het bedrijf laadde destijds overal in Nederland en had daardoor een hoge beladingsgraad.

Chauffeuren bij Van der Werff

Na de overname van het bedrijf in 1970 werkten er een man of tien/twaalf bij het bedrijf. Jouke noemde zijn chauffeurs de ambassadeurs. Zij waren op een na de belangrijksten binnen het bedrijf. De klant stond volgens Jouke als vanzelfsprekend altijd op nummer één, want zonder klant had je geen werk. En zonder werk had Jouke dan ook geen chauffeurs nodig.

Jouke: “Ik zag het personeel als het kapitaal van het bedrijf. Ik had goed personeel in dienst, een laag ziekteverzuim en weinig verloop. De saamhorigheid was en is mede dankzij de humor en de gezelligheid groot bij Van der Werff. Dat vind ik belangrijk, het transport is namelijk een spannende bedrijfstak. Volgens mij was en is het erg belangrijk dat mensen respect voor je bedrijf opbouwen, zodat ze denken: wat een mooi bedrijf, daar wil ik ook werken.”

Spijt

In augustus 1985, tien jaar na de beslissing om te verhuizen, kondigde Nederlands Minister Neelie Smit Kroes het volgende aan: “Leeuwarden wordt aangesloten op het vier-wegenbaan-net van Nederland.” Jouke had het meteen door: met een dorp van 1000 inwoners kreeg Reduzum nooit een op- en afrit naar die wegen. Dit betekende dat het dorp dag- en nacht veel overlast zou krijgen van het feit dat Van der Werff gevestigd zat in Reduzum. Een dorp wat vanaf dat moment niet langer directe toegang had tot de grote wegen. Bovendien was ook het pand waar het bedrijf gevestigd zat van het ene op het andere moment niets meer waard. Jouke wilde dit feit met man en macht voorkomen maar had helaas geen zeggenschap in dit verhaal.

95.000 gulden aan advocaatkosten verder en vijftien jaar later kreeg Jouke in 1999 eindelijk bericht dat er een vergoeding zou komen. Met deze vergoeding kon hij zijn bedrijf verhuizen naar Heerenveen. Hiermee kwamen zowel zijn nachtmerrie en de vele zorgen tot een eind. Toen de koop van de nieuwe locatie, na een wederom pittige strijd, rond was ging Jouke meteen richting zijn vrouw: “we gaan naar Heerenveen, prachtig geleden in Noord-Nederland aan vierbaanswegen!”

Een moment vol trots

Jouke is met stipt op één het meest trots op de verhuizing naar Heerenveen. Dit moment staat hem nog nauw bij. De optocht richting Heerenveen met zo’n veertig auto’s betrof, na een strijd van zo’n vijftien jaar, een emotioneel moment. In Heerenveen was het prachtig! Van der Werff beschikte daar vanaf moment één over een mooi kantoor en circa 1,8 hectare grond. Dat betekent: 18.000 vierkante meter in plaats van 8000 vierkante meter. Inmiddels is het perceel uitgebreid tot zo’n 8 hectare.

Jouke kijkt terug op vijftig prachtige jaren in de transport en logistiek: “met heel veel plezier richtte ik mij op deze prachtige uitdaging!”

In 2009 droeg Jouke het transportbedrijf over. Hij verkocht het bedrijf aan zoon Theo en aan Arjen Tulner. Theo en Arjen verdeelden de aandelen 50/50. Na de overdracht werkten ze nog een aantal jaren prettig samen met Jouke van der Werff in zijn rol als adviseur.