Wat ben je voor studie gaan doen in Zwolle? Vast iets met paarden!
Nee, het is lastig om een baan te krijgen in die wereld. Je komt er moeilijk tussen als je niet uitzonderlijk goed bent. Daarbij wordt je ouder en kwam ik er achter dat ik het beter als hobby kon aanhouden.

Ik wist toen al wel dat ik goed ben met cijfers en dat ik talen leuk vind. Een vreemde combinatie. De enige school die deze twee combineerde was Toerisme. Dus ik heb MTRO gedaan: Middelbaar Toeristisch Recreatie Onderwijs. Op die school kon ik mijn talen blijven beoefenen en op niveau economie en dergelijke volgen.

Kijk, dat is heel iets anders. Wil je ons mee op reis nemen door jouw werkverleden?
In mijn jeugd heb ik vier jaar met veel plezier bij de bakker in Heerenveen gewerkt om een extra zakcentje te verdienen. Toen ik negentien was ging ik stage lopen en stopte ik met mijn bijbaan bij de bakkerij. Ik heb stage gelopen bij een reisbureau en bij de ANWB in Sneek. Dat was hartstikke leuk.

Het werken bij de ANWB beviel ontzettend goed. Toen ik er na mijn stage een baan aangeboden kreeg heb ik die aangenomen. Uiteindelijk heb ik ook daar vier jaar gewerkt. Op een gegeven moment merkte ik dat ik me telkens meer ging richten op de administratieve onderdelen van het werk. Het toerisme werd telkens commerciëler, het ging van “kantoor” naar “winkel” in die tijd en als ik één ding niet ben is het: commercieel in de zin van verkoop. Ik vond in die branche vooral het adviseren leuk en dan niet adviseren met de verkoop als doel. Mijn doel was de passende verzekering/reis/documenten voor de klant.

Wat is hetgeen dat je zo trekt in de administratieve en adviserende rol?
Dat ik door met mensen mee te denken en ze te adviseren echt iets voor mensen kan betekenen. Dat ik ze kan ontzorgen. Ik ontdekte ook dat ik het leuk vond om bijvoorbeeld planningen te maken. Ik kwam er in die periode telkens meer achter wat me energie gaf. Naar aanleiding daarvan ging ik een boekhoudcursus doen. Ook cijfers vond ik immers altijd al leuk.

En na deze boekhoudcursus was jouw CV vast wederom toe aan een uitbreiding.
Dat klopt. Ik ben gaan solliciteren. Met mijn toerisme papieren kwam ik niet meteen in aanmerking voor een administratieve baan. Via via kwam ik bij Halbertsma pallets in Grou terecht. Daar heb ik uiteindelijk acht en een half jaar gewerkt. Ik werd aangenomen als administratief medewerker. Daarbij werd me een CAO boekje in de handen gedrukt, met de boodschap: “Dit hoort er ook wel wat bij. Je moet wat uren registreren en als mensen komen met vragen over de CAO zoek je het maar even op.” P&O was in die tijd nog een beetje een “ondergeschoven kindje.”

Ik kwam op deze manier telkens meer in aanmerking met het personeel en alles daaromheen. Toen we als zusterbedrijven meer contact zochten kwam er meer aandacht voor het stukje P&O. Op dat moment heb ik het voortouw genomen in het opzetten en ontwikkelen van deze afdeling in Grou. Ik vond het erg leuk om te doen, dus ik beet me er uit enthousiasme in vast. Na mijn zwangerschapsverlof van mijn oudste, mijn zoon, ging ik parttime werken en ging ik me alleen nog richten op de taken van P&O.

Klinkt als een hele uitdaging. Waarom ben je uiteindelijk weggegaan bij deze werkgever?
Op een gegeven moment is het bedrijf gesloten. Ik kwam op andere vestigingen in het land te werken, waar een andere cultuur heerste. Daarnaast was ik net bevallen van mijn derde. Ik heb er toen voor gekozen om te stoppen. Ik had geen aardigheid meer in mijn werk en de reisafstand in combinatie met mijn gezin heeft me de keus doen maken om te stoppen, dit gaf thuis met mijn jonge gezin rust.

Toen de rust thuis was wedergekeerd ging ik op zoek naar een bedrijf waar ik mijn ei weer kwijt kon op alle fronten van mijn vak. Ik wilde graag hetzelfde type werk doen. Dat beviel namelijk super. Die functies in P&O lagen echter niet voor het oprapen.

Hoe kwam je bij Van der Werff uit?
Theo deed voorheen altijd het P&O gedeelte erbij. Dat was niet altijd handig. Als je de rol van werkgever en P&O lid hebt, kom je nog wel eens in conflict. Qua beleid zaten die twee functies elkaar wel eens in de weg. Vier jaar voordat ik kwam had Van der Werff om die reden Pamela aangenomen voor de P&O taken. Pamela wilde stoppen en daarmee kwam er een vacature vrij. Daarop heb ik geschreven en toen ben ik het geworden. Een aantal van de medewerkers van Van der Werff kende ik toen al, omdat de chauffeurs ook wel eens bij ons in de kantine zaten (als ze pallets vervoerden voor Halbertsma).

Beide bedrijven waarvoor jij aan de slag bent gegaan vallen toch wel binnen de categorie: stoerdere bedrijven. Is dat een bewuste keuze geweest?
Toen ik werk zocht ben ik bewust gaan zoeken naar een bedrijf wat bij me past. De “mannenwereld” beviel me wel erg goed bij Halbertsma. Wat ik prettig vind is dat ik me niet anders voor hoef te doen, dan ik ben. Ik kan een domme grap maken en toch op niveau blijven werken. Het is moeilijk te beschrijven: “Ik wil gewoon ook een collega zijn.” Doe maar gewoon, dat past bij mij.

We hebben inmiddels jouw hele werkverleden al even kort doorgespit. Heb je ook nog in de schoolbanken gezeten de afgelopen jaren?
Ja, ik heb loonadministratie gedaan. En ik heb mijn HBO-Personeelsmanagement diploma behaald. Beide via Halbertsma. Ik wilde graag de puntjes op de i zetten met betrekking tot mijn theoretische kennis. De praktijkervaring had ik immers al.

Mooie stappen! Even terug naar je sollicitatiegesprek: Werd je toendertijd meteen aangenomen als Hoofd P&O?
Nee, ik was gewoon personeelszaken op dat moment. Er was nog geen afdeling en dus geen ‘hoofd’ nodig. Nu werken we sinds kort met ons vieren: Bonne in het Zuiden; Barry,Jesmer en ik in het Noorden. Jesmer is chauffeurscoach en Barry neemt de komende tijd een aantal taken van mij over.

Wat zijn de rolverdelingen op P&O gebied?
Bonne is verantwoordelijk voor, je raadt het al: Het Zuiden. Barry was altijd chauffeurscoach maar neemt nu de werkzaamheden met betrekking op de chauffeurs en heftruckchauffeurs van mij over.

Jesmer is chauffeurscoach en richt zich vooral op het praktische deel voor chauffeurs. Hij is het eerste aanspreekpunt voor praktische vragen, en neemt daarnaast schades op, hij legt uit hoe onze boordcomputers werken, etc. Ik ben verantwoordelijk voor alle werkzaamheden binnen P&O van mensen voor kantoorfuncties, de werkplaats en leidinggevenden voor de loods.

Waar let jij op wanneer je door de vele motivatiebrieven en CV’s bladert die jij onder je neus krijgt?
Het ligt eraan om welke functie het gaat. Bij een chauffeur let ik minder op spellingsfouten dan bij een bijvoorbeeld administratieve functie. Ik moet iets voelen, een bepaalde passie. Ik wil nieuwsgierig gemaakt worden. Je moet uit kunnen leggen waarom je het wilt en waarom het bij je past. Natuurlijk kijk je ook naar de papieren. Maar wanneer de papieren niet volledig aansluiten en je kan me wel duidelijk vertellen waarom jij degene bent die wij zoeken, dan ga ik voor jou. Ik heb meerdere mensen aangenomen waar het CV niet volledig matchte, maar de energie wel. Die doen het hier nu hartstikke goed. Ik heb er door de jaren heen denk ik voelsprieten voor ontwikkeld wat hier past.

Bij het aannemen van mensen hoort ook een minder leuk onderdeel: soms zul je ook mensen moeten ontslaan. Hoe voelt dat voor jou?
Dat is natuurlijk nooit leuk. Je weet dat een ontslag of geen contractverlenging veel invloed heeft op iemands zijn privé leven. Ik probeer er altijd zoveel mogelijk (of in de aansturing van de leidinggevenden) aan te doen, zodat het niet onverwachts komt voor de persoon zelf. De pijnpunten worden vroegtijdig besproken en er wordt onderzocht of er iets aan veranderd kan worden. Ik vind het belangrijk om in de situatie en de persoon te investeren, zodat we er alles aan hebben gedaan om de ontwikkeling van de persoon in kwestie op niveau te krijgen en dus voor de organisatie. Als het daarna niet slaagt, kan ik mezelf in ieder geval recht in de spiegel aankijken en zeggen dat ik er alles aan heb gedaan. Soms pas je aan het eind van de streep niet bij elkaar dat moet je ook kunnen accepteren.

Wanneer past iemand volgens jou bij Van der Werff?
Dat is een lastige vraag. Je kan allerlei eisen opsommen. Maar uiteindelijk gaat het om het gevoel wat ik heb als iemand binnenkomt. Als ik iemand (nu de denkbeeldige…) de hand geef, dan weet ik het negen van de tien keer al.

“Je kan geen bedrijf bouwen om de mensen heen, de mensen moeten in het bedrijf passen en meegroeien.”

Wat voel je dan?
Dat het past. Dat het goed voelt. Het is een vrouw gevoel denk ik, haha, altijd moeilijk uit te leggen aan mannen. Ik denk dan: “Hey, jij hoort hier. Jij gaat hier tussen passen en jij gaat het gewoon doen!” Ook al past het CV soms niet helemaal in het plaatje: “Wanneer iemands inzet en wil er is en iemand straalt kracht en energie uit, kom je bij mij een stuk verder dan met alleen een papiertje.”

Vanzelfsprekend bespreek je wel zaken welke belangrijk zijn betreffende de functie, welke het gevoel (niet) bevestigen. Maar de inschatting of iemand het kan of mensen een aanvulling op het team zullen zijn moet je toch als mens maken, je moet een inschatting doen, je kent elkaar immers helemaal niet.

Zit je er ook wel eens faliekant naast?
Het zou raar zijn als dat niet zo zou zijn. Meestal laat mijn gevoel me niet in de steek. Als ik iemand het voordeel van de twijfel geef, dan gaat het vaak mis.

Oke. Het gezegde: “Bij twijfel niet doen” is dus kloppend.
Ja, bij mij is dat zeker van toepassing.

Wat voor taken heb jij naast het aannemen en loslaten van mensen nog meer?
Ik doe het verzuim, nu nog helemaal. Barry neemt straks het onderdeel m.b.t. onze chauffeurs over. Het stukje verzuim vind ik mooi om te doen. Ik mag mensen volgen en begeleiden en regel het zakelijke deel eromheen. We werken met een externe partij die mij daarin ondersteund.

Ook ben ik verantwoordelijk voor het stukje ontwikkeling en opleiding. Er zijn veel verschillende soorten opleiding mogelijk binnen ons bedrijf. We vinden de ontwikkeling van ons personeel heel belangrijk en staan dus open voor aanvragen en ideeën. Ik houd me bezig met de zij-instromers en de BBL’ers. Het is prachtig om te zien hoe een BBL-leerling als vijftien jarig jongetje in de wasstraat begint en hoe hij vervolgens op zijn achttiende plaatsneemt achter het stuur. Dat geeft mij echt een voldaan gevoel! De directe begeleiding van de mensen in opleiding ligt op de werkvloer zelf. Als zaken niet gaan zoals ze moeten gaan, komen ze bij mij terecht. Dan praten we erover en kijken we wat er gebeurd en wat we eraan kunnen veranderen, in eerste instantie met de leidinggevenden. Ik onderzoek waar mensen moeite mee hebben en zorg ervoor dat ze daarin ondersteund worden, om erna weer met vertrouwen aan de slag te gaan.

“Ik zorg ervoor dat ik tien stappen vooruit kijk, het gaat niet om alleen vandaag, maar vaak juist over de lange termijn.”

Naast P&O, verzuim en opleiding/ontwikkeling denk ik ook mee in de ontwikkeling van de organisatie. Het leuke van mijn baan vind ik dat mijn takenpakket zo ontzettend afwisselend is.

Dat klinkt als een prachtig, variërend takenpakket!
Je werkt veel als adviseur en pakt zo te zien ook een coachende rol op. Vertel: tweede kansen zijn bij jou duidelijk een optie, krijgt men ook een derde kans?
Het ligt volledig aan de situatie. Sommige dingen liggen buiten iemands macht. Hebben we het over een rijbewijs of over onverschilligheid? Als mensen inzet tonen en heel graag willen, dan zetten we alle zeilen bij om iemand daarin te ondersteunen. Daarom ben ik ook zo blij met de functie chauffeurscoach bij van der Werff, we kunnen snel schakelen op verbetering en ontwikkeling. Maar als iemand geen inzet toont of onverschillig is kan ik er niks mee.

Waarin zou jij jezelf nog willen ontwikkelen?
We zijn lekker bezig. Omdat we nog steeds groeiende zijn ontwikkelt het zichzelf eigenlijk gestaag. In de zeven jaar dat ik hier nu werk, is nog geen dag hetzelfde geweest en heb ik mij nog geen dag verveeld. Het bedrijf is constant in beweging en ik ben ontzettend blij dat ik daarin meegenomen word.

“Als medewerker word ik serieus genomen. De adviezen die ik geef worden meegenomen in de keuzes. Dat vind ik fijn: Je hebt een stem en je doet er toe bij Van der Werff.”

Bovendien vind ik overal wel wat van. Dat wordt hier wel gewaardeerd. Niet iedereen durft alles te zeggen, ik doe dat wel. Natuurlijk wel alleen als ik ervan overtuigd ben dat mijn advies helpend is voor de organisatie.

Eerlijkheid siert de mens.
In welk nest kom jij thuis na een lange werkdag?
Ik heb drie kinderen. We wonen met zijn vijven in Joure: ik, mijn kinderen (één jongen en twee meiden) en  onze bruine labrador Ids.

Waarvan kun jij optimaal genieten in je vrije tijd?
Omdat ik een werkende moeder ben zijn de dagen dat ik thuis ben specialer. Ik denk dat ik zo een leukere moeder ben die er dan ook echt voor ze is. Ik vind de kinderlogica prachtig, daarvan kan ik enorm genieten. Dat brengt me ook ‘back to earth’, het is allemaal niet zo moeilijk. Het leven is eigenlijk vrij simpel. Mijn kinderen brengen me echt terug in de nuchterheid: “Geniet, het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn. De tijd gaat snel zat.” Ik vind het ook erg leuk dat ze wat ouder worden en we uitdagende gesprekken met elkaar aan kunnen gaan.

Wat is een les die jij zeker aan je kinderen mee wilt geven?
Vergeet niet te genieten! En zet door, dan kom je verder en wie weet wel bij je dromen. Maar doe dat wel bewust bij de dingen die voor jou belangrijk zijn: je passie, de dingen die je leuk vindt om te doen.

Er is niet altijd een vast pad. Kies gewoon de vakken en dingen die je leuk en interessant vindt, die sluiten daarna waarschijnlijk wel aan bij wat je wilt worden. Je hoeft het nu nog niet precies te weten: soms gaat de weg niet rechtstreeks naar Rome. Ik wil ze graag meegeven dat het leven niet zo gaat, zoals ze nu denken dat het zal gaan. Het kan honderd keer veranderen, daar moet je rekening mee houden in je hoofd. Het kan niet fout gaan, hooguit anders dan verwacht. En dat is niet erg, maar biedt juist weer mooie nieuwe openingen in je leven!

Mooie adviezen om mee af te sluiten Mirjam.  Bedankt, het was fascinerend om meer te leren over jouw taken als Hoofd Personeel en Organisatie!